Бурхан ганц л байдаг

Мэнд амор. 

Ойрд ажил ихтэй блог дээрээ сууж амжихгүй юм. За тэр ч яахав, би саяхан нэг ном уншлаа л даа. Юу вэ гэхээр зохиолч Б.Сарантуяагийн "Сорхугтани" романыг шүүрс алдан байж 3 хоногийн дотор уншиж дууслаа. Яахав мэдээж бодит түүх учраас энд тэндээс уншиж байсан олон баримт сэлтүүд уншиж байх үед дахин дахин тааралдаж байсан. Хамгийн гол нь энэ хүн Сорхугтани хатныг амьдарч байх үеийн Монголын түүхийг маш гоё эмхтгэж уран зохиолын хэлээр найруулан бичсэнийг нь унших тэр мэдрэмж яг л амттай дарс шимэх лугаа таашаалтай байлаа. Худлаа худлаа би дарс энэ тэр гэж маягладаггүй юмаа, юу ч гэмээрийн цалин картанд дөнгөж орох үеийн тэр мэдрэмж шиг л сайхан байсан хохо. Монгол хүн бүр түүхээ сайн мэддэг байх ёстой, Монгол хүний цорын ганц орлуулашгүй баялаг бол тэр газар доор байгаа алт эрдэнэс биш харин бидний өвөг дээдсийн үлдээсэн газар шороо, эх түүх, соёл юм шүү дээ. 

За за баахан юм нуршчихлаа, би зүгээр энэ номноос нэг гоё хэсгийг бичмээр санагдсан юмаа. Юу вэ гэхээр "Бурхан ганц л байдаг, түүнд хүрэх зам нь харин олон бий" гэж бичсэн байсан санагдаж байна. Юутай үнэн, юутай агуу үг вэ? Бидний дээр, магадгүй бидний оюун санаанд бурхан ганц л бий. Бид харин түүнрүү очих замаа өөр өөрсдөө сонгодог. Тухайлбал Христ, Будда, Бөө, Лал гэх мэт замаар. Бидний эх эзэн Чингис хаан маань магадгүй үүнийг мэддэг байсан учир шашин шүтлэгийн ялгаа гаргалгүй хүн бүрт өөрийн шашинаа шүтэх эрхийг нь олгосноор, олон янзын шашин шүтлэг, зан заншилтай ард иргэдийн итгэлийг олж өөртөө нэгтгэсэн буйзаа. 

Монголын түүх үнэхээр бахархамаар, зүгээр ганцхан өгүүлбэр уншихад л цаана нь маш олон зүйл нуугдаж байдаг...

Энэ ном маш их таалагдсан тул өөр зөндөө зүйл бичмээр л байна. Даанч энэ номноос эшлэх хуулиар хориотой. Сарантуяа аниад алгадуулах байх :))